นานมาแล้ว มีชายหนุ่มนักหาปลาคนหนึ่ง แกเป็นคนที่ชอบดื่มเหล้า ทุกครั้งที่ไปหาปลาแกก็ดื่มเหล้าไปด้วย แต่ก่อนที่จะดื่มทุกครั้ง แกจะเทเหล้าลงพื้นแล้วก็เชิญบรรดาผีสางเร่ร่อน ที่อยู่บริเวณนั้นให้มาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนกับแก
เป็นเรื่องที่น่าแปลกว่าชายคนนั้นหาปลาได้ทุกครั้ง ไม่มีครั้งไหนที่แกจะหาปลาไม่ได้ แม้คนหาปลาคนอื่นจะหาปลาไม่ได้ แต่ชายหนุ่มคนนั้นก็หาปลาได้(จนได้)นั่นแหละ
วันหนึ่งขณะที่ชายหนุ่มเทเหล้าและเชิญผีสางเร่ร่อนให้มาดื่มเหล้านั้น มีผู้ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นและเดินผ่านไปมา ชายหนุ่มหาปลาเชิญให้มาดื่มเหล้า ชายหนุ่มคนนั้นก็รับเชิญและมานั่งสนทนาด้วยทั้งคืน จนชายหนุ่มหาปลาไม่มีเวลาจะไปหาปลา
อย่างไรก็ดี เมื่อใกล้จะจวนหมดเวลาหาปลาแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นก็บอกว่าจะเดินลงไปทางใต้ไล่ต้อนปลามาให้ สักพักปรากฏว่ามีปลาว่ายทวนน้ำมาออกันอยู่ ชายคนหาปลาจึงทอดแหและได้ปลาจำนวนมาก จะแบ่งปลาให้ชายคนนั้นก็ไม่รับกลับบอกว่าได้รับความเอื้อเฟื้อจากชายหาปลามาบ่อย ๆแล้ว แต่ชายหาปลาก็นึกไม่ออกว่าเคยได้ช่วยเหลือชายหนุ่มคนนั้นเมื่อไหร่ ชายคนนั้นยังบอกอีกว่าจะให้ช่วยอย่างนี้เรื่อยไปก็ยินดีจะช่วย ชายหาปลากับชายหนุ่มคนนั้นจึงกลายเป็นสหายดื่มเหล้ากันทุกคืน ชายหาปลาเตรียมเหล้ามาส่วนชายหนุ่มนั้นก็ต้อนปลามาให้ดังนี้เป็นเวลาหลายเดือน
จนภายหลังวันหนึ่ง ชายหนุ่มคนนั้นก็ขอบคุณชายหาปลาอยู่หลายครั้งหลายหน แล้วแสดงความเสียใจว่าจะต้องจากกันไปไม่มีเวลาพบปะกันอีก ชายคนหาปลาก็ตกใจจะซักถามหาสาเหตุ ชายหนุ่มคนนั้นก็ห้ามไว้ และกล่าวว่า
“การที่เราทั้งสองได้มาดื่มเหล้าด้วยกันนี้ก็เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดอยู่ แต่ไหน ๆ ก็จะจากไปแล้วจึงขอเล่าความจริงให้ฟัง ข้าพเจ้าเป็นปีศาจของชายที่ตกน้ำตายเพราะเมามานานแล้ว ที่ท่านได้ปลาเยอะกว่าคนอื่นก็เนื่องจากข้าพเจ้าได้แอบต้อนปลามาให้ท่านอย่างลับ ๆ เพื่อทดแทนคุณท่านที่ได้เซ่นเหล้าข้าพเจ้าอยู่เสมอ ๆ ตอนนี้ข้าพเจ้าหมดกรรมแล้วและจะได้ไปเกิดในเมืองมนุษย์อีก”
ทีแรกชายหาปลาก็ตกใจแต่อาศัยว่าคุ้นเคยกันมาหลายเดือน จึงรินเหล้าใส่ถ้วยและว่าแสดงความยินดีกับเพื่อน แล้วถามว่าใครจะมาเป็นปีศาจแทน ปีศาจนั้นก็ว่าพรุ่งนี้เวลาบ่ายหญิงคนหนึ่งจะตกน้ำตายและหญิงนั้นแหละจะมาแทนตน
รุ่งขึ้นชายหาปลาก็แอบดูอยู่ที่ริมน้ำเห็นหญิงคนหนึ่งอุ้มเด็กเดินมา พอใกล้ริมน้ำก็พลัดตกลงไปแต่ยังมีสติโยนเด็กขึ้นฝั่งได้ ผู้หญิงคนนั้นผลุบ ๆโผล่ ๆในที่สุดก็คว้าตลิ่งได้ นั่งพักเหนื่อยสักครู่ก็อุ้มเด็กเดินหนีไป
ตอนแรกที่หญิงนั้นตกน้ำ ชายหาปลาจะออกไปช่วยแต่ก็นึกขึ้นว่าหญิงคนนี้จะมาเป็นปีศาจแทนเพื่อนตนก็ยั้งไว้ไม่ได้ไปช่วย ครั้นเมื่อเห็นหญิงนั้นปลอดภัยจึงนึกสงสัยอยู่
ตกเย็นเมื่อไปหาปลาตามเคย ไม่ช้าชายหนุ่มคนนั้นก็มาหาและเล่าให้ฟังว่า ตนได้ช่วยเหลือหญิงนั้นไว้เนื่องจากสงสารเด็กที่ร้องไห้ก็เลยทนไม่ไหว ชายหาปลาจึงชมเชยว่ามีน้ำใจดีงาม ตั้งแต่นั้นทั้งสองก็สมาคมกันเหมือนอย่างเดิม
อยู่มาอีกวันหนึ่ง ปีศาจนั้นก็ว่าจะขอลาไปอีก ชายหาปลาก็ถามว่ามีคนมาแทนแล้วหรืออย่างไร ปีศาจนั้นว่าไม่ใช่แต่เนื่องจากเบื้องบนได้แจ้งเรื่องที่ตนได้ทำลงไปในครั้งก่อน จึงจะให้ตนนี้ไปเป็นเทพเจ้าประจำหมู่บ้าน จะไปพรุ่งนี้เช้าและบอกว่าถ้าเพื่อนคิดถึงตนก็ให้ไปหาที่ตำบลที่อยู่นั้น
หลังจากนั้นชายหาปลาก็ออกเดินทางไปยังตำบลที่อยู่นั้น เมื่อไปถึงก็แปลกใจที่มีคนรู้จักชื่อตนและยังต้อนรับอย่างดี จึงถามพวกเขาเหล่านั้นได้ความว่า มีเจ้าที่มาเข้าฝันพวกเขาให้ต้อนรับชายหาปลา ชายหาปลาจึงไปยังศาลเจ้านั้นและไหว้คารวะเผากระดาษเงินกระดาษทองให้ คืนนั้นจึงฝันว่าเพื่อนของตนมาหาและบอกว่าไม่สามารถปรากฏตัวได้เหมือนเคยเนื่องจากหน้าที่บังคับ จึงขอมอบสิ่งของที่ชาวบ้านจะนำมาให้นั้นเป็นระลึกและจะส่งเพื่อนกลับบ้านในระยะทางใกล้ๆนี้แทน
รุ่งเช้าชาวบ้านก็นำสิ่งของเล็ก ๆน้อยมามอบให้ชายหาปลาคนนั้น หลังจากเดินทางกลับแล้วชายหาปลาก็เลิกหาปลาและยังติดตามถามข่าวเรื่องเทพเจ้าเพื่อนของตนอยู่เสมอ
oknation.net. (2554). นิทานเรื่องผีของครูใจดี. เข้าถึงได้จาก http://www.oknation.net
/blog/print.php?id=419009 (วันที่ค้นข้อมูล :30 มิถุนายน 2554)